İş
Zeyno Pekünlü ‘’İş’’ videosunda, sanat işinin üretiminin güncel koşullarıyla çalışma deneyiminin kendisini eş zamanlı ele alarak, işin sınırlarının muğlaklığına, geçirgenliğine işaret ediyor. Yakın zamanlı çalışmalarında gözünü çevirdiği YouTuber’ların kadrajını ödünç alıp bu defa kamerayı kendisine döndürüyor. Kişisel verilerin toplanmasının bir endişe kaynağı haline geldiği, elimizin altındaki teknolojinin aslında düşmanımız olabileceğine dair kaygıların ayyuka çıktığı bir zamanda, bizi bilgisayar başındaki tüm aktivitesini izlemeye davet ediyor. YouTuber’ların parlatılmış “gerçek hayat” anlatılarının karşısına “aslına sadık” bir gerçek hayat anlatısı iddiasıyla çıkıyor.
Sanatçının bilgisayar başında çalıştığı her ânı kayıt altına aldıktan sonra, olağan bir iş gününün temsili olarak kurguladığı dokuz saatlik video, günlük meşguliyetin ve üretim sürecinin sıradanlığını ifşa ediyor: ardı ardına dizilen emailler; hem sosyalleşme aracı, hem ücretli işin hızlı görülmesi, hem de kapalı kapının ardında sürüp giden ev işlerinin organizasyonu için kullanılan Whatsapp mesajları; gündemi takip etmek, küçük molalar vermek ya da insanları gizlice izlemek için sosyal medya platformlarında atılan turlar ve “İş”in kendisi birbirine karışıyor. İmaj dünyasında hegemonik olan hızlı geçişlere dayalı anlatım biçiminin aksine, işin üretim ve dolaşım aşamalarının barındırdığı sıçramalı, parçalanmış, karmaşık ve bir o kadar da görünmez süreçlere, anlatıcının/iş-çinin bedensel durağanlığına sabitlenmiş bir ekran ve mırıldanan faaliyetler vasıtasıyla tanıklık ediyoruz. İş deneyiminin dağınıklığı, düzensizliği, bölünmüşlüğü karşısında sanat emeğini yeniden üretim emeğinden, ücretli emekten veya boş zaman faaliyetlerden ayırdığına inanılan sınırlar kayboluyor. İşin zaman-mekânı genleşiyor.
Sanatçının üretim sürecindeki duygusal bağlantısızlığı, toplumsal ve politik alandaki gelişmeler karşısındaki kayıtsızlıkla iç içe ilerliyor. Politik şiddet haberleriyle magazin gündemine verilen tepki birbirinden ayırt edilemez hale geliyor. Ekran başında sabitlenerek farklı platformlar üzerinden dış dünya ile kurulan aşırı iletişim dünyaya bağlanamama hali olarak tezahür ediyor.
Work
On her video “Work” Zeyno Pekünlü simultaneously deals with the contemporary conditions of the artwork’s production and the very experience of working, the artist points to the ambiguity and permeability of the work’s boundaries. She borrows from the frame of Youtubers, on which she has focused her attention in recent works, and turns the camera at herself this time. At a time when the collection of personal data has become a source of concern and worries have arisen concerning the fact that the technology at our disposal might actually be our enemy, she invites us to watch all her activity in front of the computer. She challenges the polished “real life” narratives of YouTubers with a claim of an “authentic” real life narrative.
The nine-hour video that the artist has edited to represent an ordinary working day after having recorded her every working moment in front of the computer exposes the ordinariness of daily work and production process: emails one after the other; Whatsapp messages used as a tool of socializing and to speed up the paid job as well as for the organization of housework going on behind closed doors; following the agenda and having small breaks or surfing on social media platforms in order to secretly watch people; all of these intermingle with the “Work” itself. In contrast to the way of narration depending on quick passages that dominate the image world, we witness the leaping, fragmented, complicated, and yet invisible process and the narrator/worker’s physical inertia by means of a fixed screen and murmuring of activities. In the presence of the untidiness, disorder and disunity of the work experience, the boundaries believed to separate the labour of art from the labour of reproduction, paid labour and leisure activities vanish. The time-space bounderies of work expands.
The emotional disconnectedness of the artist during the production process proceeds together with the indifference in the face of social and political developments. The reaction to news of political violence and tabloid agenda becomes indistinguishable. Excessive communication with the outside world via different platforms while being fixed in front of the screen manifests itself as a state of not being able to connect with the world
